Samorządowiec, 62 lata, bezpartyjny, właściciel gospodarstwa rolnego. W latach 1994-2010 pełnił funkcję wójta a następnie burmistrza Świątnik Górnych. Działalność publiczną rozpoczął w 1977 roku od współpracy ze Studenckim Komitetem Solidarności w Krakowie, w roku 1980 współtworzył Zarząd Regionu Solidarności Wiejskiej. Był delegatem na pierwszy krajowy zjazd Solidarności Wiejskiej w Poznaniu. Wielokrotnie represjonowany, zatrzymywany i przesłuchiwany m. in. za współpracę z Komitetem Obrony Robotników. Dyscyplinarnie skierowany do służby wojskowej. W 1989 roku założył Gminny Komitet Obywatelski w Świątnikach Górnych, którego głównym celem było propagowanie idei samorządu lokalnego. W stanie wojennym był internowany w więzieniach w Nowym Wiśniczu oraz Załężu koło Rzeszowa. Całe życie mieszka we wsi Ochojno w gminie Świątniki Górne pod Krakowem. Żona Wiesława jest nauczycielką prowadzi w Ochojnie własną galerię sztuki będącą ośrodkiem kulturowej integracji społeczności lokalnej i środowisk artystyczno-intelektualnych Krakowa.

W 1994 jako wójt rozpoczął realizację planu modernizacji gminy Świątniki Górne. Jak większość gmin w Polsce Świątniki nie miały sieci telefonicznej, wodociągów, kanalizacji etc. Przez lata sprawowania funkcji wójta, a od 1997 funkcji burmistrza, doprowadził m. in. do zwodociągowania gminy, rozpoczęcia budowy kanalizacji, budowy nowoczesnego gimnazjum wraz z zapleczem sportowym, komisariatu policji, oczyszczalni ścieków, parkingów, chodników – całej infrastruktury, koniecznej dla życia mieszkańców w nowoczesnej cywilizacji. Zainicjował m. in. powstania Stowarzyszenia Przedsiębiorców, reaktywowanie harcerstwa, Gminnego Ośrodka Kultury, sprowadzenie z Kazachstanu do Świątnik rodzin polskich deportowanych w 1939 r. przez władze ZSRR

Z jego inicjatywy przyznano tytuł honorowego obywatela gminy Świątniki Górne dla kardynała Franciszka Macharskiego, oraz prezydenta drugiej RP na uchodźctwie Ryszarda Kaczorowskiego. Jak również budowę pomnika „Synom tej Ziemi” sprowadzając ziemię z miejsc męczeństwa świątniczan to jest np. z Katynia czy Miednoje – aby tworzyć poczucie więzi z historią i postawami patriotycznymi przodków. Suma tych dokonań doprowadziła do awansowania wsi Świątniki Górne do statusu miasta, decyzją premiera RP w listopadzie 1996 r. Przez wszystkie lata działalności dwa nadrzędne kryteria:

1/ aby rozwój pięciu miejscowości tworzących administracyjną kulturę gminy , dokonywany był – równomiernie i sprawiedliwie

2/ by działania władz uchwałodawczych (Rady) były działaniami ponad partyjnymi, ponad politycznymi i ponad podziałami ideologicznymi. Taki stan rzeczy pozwalał na nawiązanie partnerskiej współpracy w miastem Beagency we Francji, czy miastem Krzemieniec na Ukrainie – miastami z dwóch krańców Europy

Działalność taka zyskała uznanie m. in. organizacji gospodarczych np. poprzez przyznanie przez Izbę Przemysłowo Handlową w Krakowie „złotego dukata” za zasługi położone w działalności publicznej czy instytucji władz lokalnych nadaniem przez Sejmik Samorządowy Województwa Małopolskiego dyplomu uznania. Jego działalność zostaje również doceniona przez władzę państwowe.

Został odznaczony:

– Medalem za Zasługi Dla Energetyki

– Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem Za Zasługi dla Pożarnictwa

– Brązowym medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju

– Medalem Komisji Edukacji Narodowej

– Brązowym Medalem Za Zasługi dla Policji

– W 2002 roku Srebrnym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP

– W 2007 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta RP.

– W 2015 odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Wolności i Solidarności

– W maju 2015 medalem „Dziękujemy Za Wolność” przez stowarzyszenie Sieć Solidarności

– W 2016 roku Urząd do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nadał mu medal za „Zasługi Dla Niepodległości” oraz przyznał status „działacza opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowanej z powodów politycznych”.

– W 2017 Srebrnym Krzyżem za „Zasługi dla Małopolski”